کیف پول
کیف پول یکی از مهم‌ترین ابزاری است که هر کاربر کریپتو باید به خوبی با آن آشنا باشد. اصولا هر نوع دارایی رمز ارزی باید در کیف پول نگهداری شود و به همین خاطر کاربرانی که انواع والت و ویژگی های خاص مطلع نباشند، بدون شک به مشکل بر خواهند خورد.
در دنیای ارز دیجیتال والت نقشی مشابه حساب بانکی ایفا می‌کند؛ ولی با این تفاوت که برخی کیف پول‌های ارز دیجیتال کنترل کامل را در اختیار شما قرار می‌دهند. این یعنی مسئولیت امن نگه داشتن دارایی کاملا بر عهده شماست و عدم از اطلاع از نحوه عملکرد والت می‌تواند به از دست سرمایه منجر شود.
کیف پول یا والت
این ابزاری دیجیتال، برای نگهداری ارز دیجیتال است. کیف پول کریپتوکارنسی روش کاملا متفاوتی برای نگهداری دارد. در اینجا خود سکه‌ها ذخیره نشده و والت برای مدیریت کلیدهای عمومی و خصوصی کاربرد دارد. یک کیف پول ابزار لازم به منظور تعامل با بلاک چین را فراهم کرده و اطلاعات ضروری برای ارسال و دریافت رمز ارز را ایجاد می‌کند.
یک والت ارز دیجیتال حاوی یک آدرس متشکل از اعداد و حروف بوده و یک شناسه به شمار می‌رود. این شناسه طبق کلید عمومی و خصوصی درست می‌شود. آدرس در عمل، موقعیت مشخصی در بلاک چین برای ارسال کوین است. به منظور دریافت وجه می‌بایست کلید عمومی‌تان را برای دیگران بفرستید، اما لو رفتن کلید خصوصی، مساوی از دست دادن تمام دارایی شما است! پس از آن با دقت مراقبت کنید.
از طریق کلید خصوصی، به سکه‌های دیجیتال خود بدون توجه به والت مورد استفاده دسترسی خواهید داشت. به عبارتی کلید خصوصی به والت وابستگی ندارد، پس در صورت گم شدن دستگاه دارای نرم افزار کیف پول، به واسطه کلید خصوصی باز هم قادر به کنترل مجدد دارایی‌تان هستید. در نظر داشته باشید کوین‌های دیجیتال هرگز بلاک چین را ترک نکرده و تنها از آدرسی به آدرسی دیگر منتقل می‌شوند.
برای دستیابی به دیدی بهتر درباره این مفاهیم و اصطلاحات بلاک چین و ارز دیجیتال می‌توان پابلیک کی (کلیدهای عمومی) را به شماره حساب‌ها در یک سیستم بانکی تشبیه کرد. در آن جا، دیگران به منظور واریز وجه برای شما، به شماره حسابتان نیاز دارند.
کیف پول‌ها را می‌توان به سه دسته کلی نرم افزاری، سخت افزاری و کاغذی تقسیم کرد. دسته اول، در قالب اپلیکیشن‌های موبایل، دسکتاپ و وب در دسترس قرار دارند. دسته دوم یک سری گجت الکترونیکی و فیزیکی هستند که امنیتشان در مقایسه با والت‌های نرم افزاری بسیار بیشتر است. در یک کیف پول کاغذی، یک آدرس رمز ارز به همراه کلید خصوصی آن، به صورت فیزیکی در قالب کد QR پرینت شده‌اند.
آدرس
هر کیف پول یک آدرس عمومی دارد که تحت عنوان کلید عمومی هم شناخته می‌شود. آدرس کیف پول ارز دیجیتال در واقع نقشی مشابه شماره حساب بانکی ایفا می‌کند و شما می‌توانید آن را با افراد دیگر به اشتراک بگذارید تا توانایی دریافت دارایی را داشته باشید.
علاوه بر این در برخی بلاک چین‌ها مانند بیت کوین، می‌توان آدرس عمومی یک کاربر را در مرورگر بلاک چین وارد نمود و تاریخچه تمام تراکنش‌های مرتبط با آن آدرس را مشاهده کرد!
کلید عمومی و کلید خصوصی
همانطور که در ابتدای مطلب بررسی مفاهیم و اصطلاحات ارز دیجیتال به آن اشاره کردیم، Blockchain از انواع مختلف رمزنگاری استفاده می‌کند که یکی از آن‌ها رمزنگاری کلید عمومی است. مالک تعداد مشخصی سکه دیجیتال در شبکه یک رمز ارز، در عمل یک کلید خصوصی در اختیار دارد. این برخلاف زمان در اختیار داشتن اسکناس یا سکه واقعی داخل کیف پول فیزیکی است. با استفاده از کلید خصوصی که به شما اهدا شده، حق خرج کردن رمز ارز مربوط به آن را خواهید داشت
اما چه ارتباطی بین کلید عمومی و خصوصی وجود دارد؟ می‌توان به یک کلید خصوصی، یک یا چند کلید عمومی نسبت داد. همانطور که در بالا گفتیم، آدرس عمومی همان چیزی است که برای دریافت وجه در اختیار دیگران قرار می‌دهیم. این آدرس اساس نقل و انتقالات در شبکه رمز ارزها است. نکته بسیار مهم اینجاست که می‌توان در صورت مفقودی، کلید عمومی را از کلید خصوصی بیرون کشید، اما بالعکس آن امکان‌پذیر نیست.
کلیدهای عمومی و خصوصی بخشی از رمزنگاری نامتقارن یا رمزنگاری کلید عمومی (PKC –> Public Key Cryptography) محسوب می‌شوند. هدف PKC رفتن از حالتی به حالت دیگر است، به طوری که نتوان روند را معکوس کرد و از حالت جدید به حالت قبلی بازگشت. در اینجا باید داشتن یک راز را بدون افشا کردنش اثبات کنید. به این ترتیب مالکیت‌تان بر یک دارایی را ثابت خواهید کرد.
هش تراکنش
هش تراکنش یا TxID یک رشته کاراکتر است که به هر تراکنش ثبت شده در یک بلاک چین اختصاص پیدا می‌کند. این شناسه برای هر تراکنش منحصربه‌فرد است. یک فرد یا صرافی برای اطمینان از این که تراکنش ادعا شده از سمت شما صحت دارد و با موفقیت انجام شده است، می‌تواند از طریق هش تراکنش اقدام به پیگیری کند. TXID مشابه شماره پیگیری است که حین کارت به کارت کردن (در سیستم بانکی سنتی) توسط سیستم به شما داده می‌شود تا بعدها قادر به پیگیری انتقال باشید.
در تمام سیستم‌های مالی، به منظور پیگیری‌های بعدی در صورت بروز مشکلات احتمالی باید به هر تراکنش کدی تخصیص داده شود. اهمیت این کار در شبکه‌های بلاک چینی و رمز ارزی چند برابر است، چرا که در اینجا تراکنش‌ها به شکل ناشناس انجام می‌شوند و از نام، نام خانوادگی یا دیگر اطلاعات هویتی مربوط به یک آدرس هیچ اطلاعاتی نداریم.
اگر از یک صرافی ارز دیجیتال خریداری ولی آن را در کیف پول خود دریافت نکنید، پلتفرم هش تراکنش را در اختیارتان قرار خواهد داد تا از انجام صحیح انتقال از سوی آن‌ها اطمینان پیدا کنید. همچنین وقتی شما کوین یا توکنی را به یک وب سایت نظیر بیت 24 می‌فروشید، در انتهای فرآیند باید هش تراکنش را ارائه کنید، در غیر این صورت سفارش شما فاقد اعتبار خواهد بود.
دیدگاه‌ها